In de zomer van 2018 heeft Harm Lodewijkx besloten om zelf uit het leven te stappen na een periode van verschillende depressies. Ondanks dat het bijna al weer 3 jaar gelden is willen we graag een blijvende herinnering aan Harm op ons hockeyveld die veel heeft betekent voor MHC Heesch.

Harm was net de 50 gepasseerd en geliefd trainer en coach van de MA2 waar ook hun dochter Maud in speelde. Harm was niet alleen trainer/coach maar heeft ook jarenlang onze hockeymaterialen verzorgt binnen onze club. Harm was ook het luisterend oor en vertrouwelijke aanspreekpunt voor veel speelsters, ouders en andere clubleden. Iedereen kon met zijn vraag/probleem in vertrouwen bij Harm terecht en hij hielp je altijd. Dat is voor mij persoonlijk nog wel het meest wrange dat hij zelf niet zijn hulpvraag heeft gesteld.

Ik heb een aantal jaren met Harm mogen samenwerken als trainer/coach en o ja wat hebben we veel gelachen. Samen ook bij de MC2 het kampioenschap in 2014/2015 binnengehaald en wat waren de speelsters en ouders trots op onze gezamenlijke prestatie. Harm was ook de man van het regelen van gasttrainers, heeft op eigen initiatief trainingspakken bij Van Tilburg geregeld en was zeker in voor een grapje op z'n tijd (o.a. de Maartje Paumen grap die uiteindelijk geen gasttraining kwam

verzorgen). Zo ook de grap dat iedere speelster veel chocolade zou krijgen bij het winnen van een wedstrijd. Was met veel pijn en moeite de wedstrijd gewonnen en zaten de meiden vol verwachting te wachtten in de kleedkamer. Kwam Harm aan met zijn pak Venz-hagelslag en gaf iedereen een paar chocolaatjes. Typisch Harm met veel hilariteit alom.

Harm is helaas te vroeg uit het leven gestapt en persoonlijk mis ik hem nog iedere keer als ik op het trainingsveld sta. Zijn brede lach, veel grapjes maken en altijd met een biertje in de hand. Dat was typisch Harm. En altijd het woord ‘Super’ ook typisch Harm.

Tijdens de ledenvergadering het afgelopen jaar is vanuit de club aangegeven dat we graag een blijvende herinnering willen maken voor Harm binnen de club. Hierbij wordt door één van de aanwezigen de vraag gesteld wie Harm Lodewijkx was want de naam zei hem niets. Dat überhaupt de (terechte) vraag werd gesteld was voor mij persoonlijk de reden om hier iets mee te moeten doen.

Het werd er echter niet gemakkelijker op door de Corona-pandemie waardoor we minder op de hockeyclub zijn geweest en daardoor ook geen blijvende herinnering konden maken. Uiteindelijk is het toch gelukt en hebben we het achterste trainingsveldje naar Harm vernoemd en er een straatnaambordje van Harm erbij geplaatst. Foto’s zijn opgenomen in dit artikel. Op zaterdag 15 mei hebben we dit in aanwezigheid van Harm zijn vrouw, kinderen, oude hockeyteam en enkele clubleden onthuld en dat was een super mooi gebaar voor Harm. Tevens hebben we een toost

uitgebracht op Harm met een biertje in de hand, want ook dat was Harm.

Een mooie blijvende herinnering op het hockeyveld, geweldig. Ik weet zeker dat we daar heel veel (oud) leden een (groot) plezier mee doen, want Harm mag niet vergeten worden. En we hopen uiteraard met dit artikel op de hockeysite en bijgevoegde foto’s dat Harm blijft voortleven op onze mooie hockeyclub.

Tevens hopen we dat als er meer foto’s zijn van Harm dat deze gedeeld worden op de website en dat iedereen (die zicht geroepen voelt) zijn of haar herinnering achterlaat op de site. Ook dat is een mooi gebaar richting Harm.

Leon

Hoi allemaal,

Ik wil graag even een verhaal delen over Harm.

Meer dan 20 jaar geleden was ik gaan stappen in Nijmegen. De volgende ochtend moest ik ontzettend brak terug naar huis (de Raktstraat) in Heesch. Eindelijk met trein en treintaxi thuisgekomen, waren mijn ouders vergeten de sleutel vd boerderij op de vertrouwde plek te leggen. Ik kon niet naar binnen, voelde mij ontzettend slecht en het enige wat ik wilde was mijn roes uitslapen.

(ik wist dat mijn ouders de hele dag weg zouden zijn).

Door de weilanden gesjokt naar familie Van Leur op de Zoggelsestraat.

Een sleutel hadden ze helaas niet, maar zoon Paul en een vriend (Harm) zouden mij gaan helpen. Dus weer terug door die weilanden naar mijn ouderlijk huis. (mijn staat werd er niet beter op).

Met een klerenhanger probeerde handige Paul een deur open te krijgen, wat niet lukte. Er werd besloten om een raam in te tikken. Het maakte mij iig allemaal niet uit, zolang ik maar naar binnen kon.

Harm vond dat geen goed plan. Hij stond erop om het ook eens te proberen met die klerenhanger. Binnen een paar sec had hij de deur open gekregen. Ik was zooooo ontzettend blij... we hebben er behoorlijk om gelachen.

(in mijn belevenis stond Paul bekend als enorm handig en was Harm een stuk minder handig...)

Zowat 20 jaar later kwam ik bij mhch terecht omdat mijn dochter (en later zoontje) gingen hockeyen. Op een middag moest ik op de club iets inleveren oid. Die man bij wie ik iets moest inleveren kwam bekend voor, maar waarvan toch ?

Het kwartje viel uiteindelijk bij mij en ik heb Harm er toen op aangesproken. Hij wist precies wie ik was en het verhaal kon hij zich ook nog goed herinneren.

We hebben op de club regelmatig leuk contact gehad en ik mocht destijds van hem altijd zijn sleutel vd club lenen als ik het jongensteampje weer eens extra traning wilde geven.

Als ik aan Harm denk dan denk ik aan een warm, behulpzame, attente en positieve man. Hij was altijd in voor een praatje.

Heel leuk dat er aan deze fijne man aandacht wordt besteed bij mhch.

groetjes,

Annegien de Vos- van Moorsel

Foto's en herinneringen kunnen worden gestuurd naar: pr@mhcheesch.nl